Χιονοπεριπλανήσεις στις Αυστρό-Ελβετικές Άλπεις των Ischgl & Davos

Χιονοπεριπλανήσεις στις Αυστρό-Ελβετικές Άλπεις των Ischgl & Davos

Μάρτιος 18, 2011 - 00:22

                Όπως έχουμε καθιερώσει τα τελευταία 5 χρόνια με τα αδέρφια μου και μερικούς φίλους, έτσι και φέτος καταστρώσαμε όπως και κάθε χρόνο άλλωστε, τουλάχιστον 2 μήνες νωρίτερα το πλάνο για το που θα κινηθούμε για τη χιονοδρομική μας απόδραση. Αρχικά είχαμε ως σκέψη να ξανά επισκεφτούμε το περσινό μας προορισμό του Val Thorens στη Γαλλία πιο γνωστό ως Trois Vallee (σε άλλο άρθρο θα έχω λεπτομερή περιγραφή), μιας και είχαμε μείνει απόλυτα ικανοποιημένοι με το βουνό τα 680 χλμ πίστες αλλά και τα 10 χωριά που ενώνονταν μέσω αυτών.  Έτσι λοιπόν αφού είχαμε εμπειρία από το τι συμβαίνει στο Val Thorens, αποφάσισα να προτείνω στους συνοδοιπόρους (Φώτη, Αλέξανδρο & Γιάννη) το χιονοδρομικό του Ischgl στις Αυστρό-Ελβετικές Άλπεις, μιας και το καλοκαίρι μία αυστριακή γνωριμία μου συνέστησε το εν λόγω χιονοδρομικό ως το καλύτερο της Αυστρίας από την άποψη διασκέδασης και ποιότητας των πιστών, αφού σε επίπεδο δυσκολίας το 80% είναι κόκκινες & μαύρες. Κάτι σημαντικό το οποίο θα εξιτάρει πολλούς σκιέρ είναι η πίστα 14 η οποία και έχει κλίση 70% και η οποία κατέχει τη δεύτερη θέση δυσκολίας πιστών σε όλη την Ευρώπη πίσω από την πίστα Harakiri στο χιονοδρομικό του Mayhofner της Αυστρίας η οποία και έχει κλίση 78%. Έχοντας ακούσει αυτά, ξεκίνησα το ψάξιμο στο διαδίκτυο ελπίζοντας να ικανοποιήσω τη χαρά που αρχικώς πήρα. Το καλύτερο είναι ότι δεν άργησα να επιβεβαιώσω τα όσα είχα ακούσει για το Ischgl, αφού πρόκειται για το χιονοδρομικό που συνδυάζει τα πάντα και έχει καθιερωθεί κάθε χρόνο με το άνοιγμα και το κλείσιμο της χιονοδρομικής περιόδου αντίστοιχα να διοργανώνονται συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών. Φανταστείτε ότι υπάρχει ένα τούνελ (Dorftunnel) όπου μέσα σε αυτό υπάρχουν φωτογραφίες από όλους τους διάσημους τραγουδιστές που έχουν δώσει τις συναυλίες τους, αλλά και αναμνηστικές φωτογραφίες από τα κατά καιρούς αγάλματα χιονιού (πχ AllianzArena& ένα σωρό άλλα...) που το προσωπικό του χιονοδρομικού με τόσο στυλ έχει δημιουργήσει. Όλα αυτά, μαζί με τις άπειρες θετικές κριτικές που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο, μας έκαναν να πάρουμε άμεσα την απόφαση και να κινήσουμε τις διαδικασίες ολοκλήρωσης κάθε εκκρεμότητας.

                Επόμενο στάδιο ήταν να κλείσουμε τα αεροπορικά εισιτήρια μέσω Μονάχου, αφού οι πτήσεις στο εν λόγο αεροδρόμιο μπορούσαν να βρεθούν σε πολύ φθηνές τιμές, ύστερα από τη συμβουλή του φίλου μου Γιάννη (administrator του παρόντος site). Σε σύγκριση με το αεροδρόμιο της Γενεύης που είχαμε χρησιμοποιήσει τη προηγούμενη χρονιά όπου και το κόστος είχε φτάσει 230 ευρώ/ανά άτομο, ήμασταν ήδη κερδισμένοι από όλες τις απόψεις αφού η πρόσβασή μας στις Αυστριακές Άλπεις ήταν πιο εύκολη. Οι αυτοκινητόδρομοι σε Αυστρία και Γερμανία είναι με όλη τη σημασία της λέξεως αυτοκινητόδρομοι και δε αντικρίζεις το χάλι που έχουμε στην Ελλάδα και το οποίο χρυσοπληρώνουμε με διόδια κάθε 35χλμ, διότι εκεί τα μόνα διόδια που πληρώσαμε σε 8 ημέρες ήταν 38 ευρώ, αλλά αυτά αφορούσαν 30 ευρώ διαδρομή με τρένο μέσα σε βουνά για 30χλμ αφού ο δρόμος από το Ischgl προς το Davos ήταν υπό κατασκευή και άλλα 8 ευρώ όταν και περάσαμε τα σύνορα Ελβετίας για να εισέλθουμε στην Αυστρία. Εδώ να σημειώσω ότι κάναμε το λάθος να μη πληρώσουμε το Αυστριακό αντίτιμο για διόδια των 7 ευρώ για 1 εβδομάδα το οποίο και προμηθεύεσαι από οποιοδήποτε βενζινάδικο. Παρόλα αυτά δεν έτυχε να μας ελέγξουν, οπότε και δε χρειάστηκε να πληρώσουμε κανένα πρόστιμο, αλλά αυτό όμως δε σημαίνει ότι και εσείς πρέπει να υποπέσετε σε αυτό το λάθος .

                Ξεκινώντας, λοιπόν, το ψάξιμο μέσω  της http://www.airtickets.gr/ κατέληξα στις ημερομηνίες 5/03-12/03/2011 μιας και τη περίοδο εκείνη έπεφτε η Καθαρά Δευτέρα και τα εισιτήρια είχαν μόνο 120 ευρώ πήγαινε-έλα ανά άτομο. Οφείλω να τονίσω, πως η Lufthansa αλλά και η Aegean με τις οποίες πετάξαμε προσφέρουν δωρεάν τη μεταφορά του χιονο-εξοπλισμού. Τουλάχιστον η Aegean από την εμπειρία άλλων ταξιδιωτών μέχρι πέρυσι αυτό δε το προσέφερε, οπότε καταλαβαίνετε τη χαρά μας όταν μάθαμε ότι μπορούμε να έχουμε 20 κιλά αποσκευές και δωρεάν τον χιονο-εξοπλισμό. Βέβαια την παραξενιά και εδώ την κατέχει η ελληνική εταιρεία Aegean μιας και απαιτεί να έχει ενημερωθεί τουλάχιστον 2 ημέρες νωρίτερα για το αν κάποιος επιβάτης έχει χιονο-εξοπλισμό, σε αντίθεση με τους Γερμανούς της Lufthansa οι οποίοι δε τους ενδιαφέρει αν τους το πεις μέσω τηλεφώνου ή αν εμφανιστείς στο check-in με τις αποσκευές. Το εισιτήριο του αδερφού μου Φώτη, ο οποίος άργησε να αποφασίσει τη συμμετοχή του, στοίχισε 170 ευρώ, με μία παράκαμψη μέσω του αεροδρομίου της Φρανκφούρτης όπου και πήγε να δει φίλους τους οι οποίοι σπουδάζουν στο Φράιμπουργκ 2 ημέρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη μας εξόρμηση στα χιόνια. Το ραντεβού της 5ης Μαρτίου όμως δε μπορούσε να το χάσει και μας συνάντησε στο αεροδρόμιο του Μονάχου, όπου όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς το Ischgl της Αυστρίας με το πολυμορφικό αυτοκίνητο Opel Meriva από την Europcar στη τιμή των 326 ευρώ για 1 εβδομάδα. Ένα θα σας πω για να καταλάβετε πόσα λίγα πράγματα είχαμε μαζί μας, ο Γιάννης με τον Αλέξανδρο που κάθονταν στα πίσω καθίσματα επί δυόμιση ώρες (Munich-Ischgl) δε μπορούσαν να βλέπουν ο ένας τον άλλον παρά μόνο μέσα από κάτι χαραμάδες και αυτό ξανασυνέβη στην επιστροφή μας στο αεροδρόμιο του Μονάχου, αφού για να μας έρθει φθηνότερα, χωρίς έξτρα χρέωση για τον δεύτερο οδηγό, είχα βάλει μόνο έναν οδηγό. Επίσης παρόλο που έκαιγε αμόλυβδη (1,475 η τιμή της σε Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία), αφού τα πετρελαιοκίνητα είχαν εξαντληθεί, χρειάστηκε να το γεμίσουμε μόνο 2 φορές, έχοντας κάνει και μία ολοήμερη εκδρομή στο χιονοδρομικό του πασίγνωστου Davos και του πολυετούς πόθου μας το Vaduz πρωτεύουσα του κρατιδίου Liechtenstein η οποία είναι και η μόνη Γερμανόφωνη χώρα (μια κουτσουλιά κρατίδιο είναι αφού μπαινοβγαίνεις σε Αυστρία & Ελβετία για πλάκα) που δε συνορεύει με τη Γερμανία.

                Το σάββατο (5/03) φθάσαμε κατά τις 21.30 όπου και η φιλόξενη σπιτονοικοκυρά μας περίμενε να μας καλωσορίσει για να μας οδηγήσει στο πανέμορφο και βολικότατο δωμάτιο μας (http://www.laendle.biz/).  Ήταν η πρώτη μας χρονιά που πληρώσαμε για δωμάτιο μίας εβδομάδας αρκετά χρήματα και συγκεκριμένα 210 ευρώ το άτομο στα οποία περιελαμβανόταν και το πρωινό, αλλά τα άξιζε αφού η πολύ ευγενική ιδιοκτήτρια μας συμπεριφέρθηκε άψογα. Μη παραξενευτείτε αλλά επί 4 χρόνια τα περισσότερα χρήματα που είχαμε δώσει ήταν 110 ευρώ το άτομο για ένα υπερ-πολυτελέστατο διώροφο διαμέρισμα στο πασίγνωστο ξενοδοχειακό συγκρότημα Les Balcons του Val Cenis το 2009. Για να καταλάβετε πόσο πολύ προσέχουν οι Αυστριακοί τον χειμερινό τουρισμό τους συμπληρώνοντας μία VIP Guest Card είχαμε έκπτωση στο 4μερο εισιτήριο μας κατά 25 ευρώ, αφού μας στοίχισε μόνο 143 ευρώ (36 ευρώ ημερησίως).  Έχοντας τα εισιτήρια ανά χείρας δε βλέπαμε τη στιγμή να ανέβουμε στο βουνό και να διασχίσουμε τα Αυστρό Ελβετικά σύνορα που μας οδηγούσαν στο Ελβετικό χωριό του Samnaun στο οποίο υπάρχει και το World Exclusive διώροφο Teleferik το οποίο και σε ξανά οδηγεί πίσω στις αρκετά υπέροχες πίστες του χιονοδρομικού. Περιττό να σας πω ότι στο Ischgl υπάρχουν άπειρες πίστες με moguls & snowparks, της οποίες και τιμήσαμε παρόλο που θέλουμε πολύ δουλειά για να φθάσουμε το επίπεδο των Ευρωπαίων, κάτι που λόγω των βουνό μας δε συναντάμε και εύκολα στην Ελλάδα, αλλά αυτό που πραγματικά τα έσπαγε ήταν η κατάβαση της πίστας 14 με κλίση 70% αφού όπως κατέβαινες την πλαγιά τρόμαζες που έβλεπες τους μπροστινούς σου να χάνονται από το οπτικό σου πεδίο. Aυτονόητο είναι όμως πως κάθε φορά μας τρόμαζε η σκέψη μήπως και πέσουμε γιατί μετά δε υπήρχε τίποτα να μας σταματήσει καθότι η πίστα ήταν παγωμένη. Εδώ να σημειώσω ότι το εξαθέσιο καρεκλάκι που μας οδηγούσε στη κορυφή της πίστας 13 (μετά γινόταν 14) είχε θερμαινόμενα καθίσματα, πράγμα που για πρώτη φορά συναντάγαμε στα τόσα χρόνια περιπλανήσεων μας στα Ευρωπαικά χιονοδρομικά κέντρα. Τη τρίτη (8/03) πληροφορηθήκαμε, από τις άπειρες ηλεκτρονικές διαφημίσεις, ότι το προσωπικό του χιονοδρομικού ετοίμαζε τη γνώστη παράσταση Snow NightShow την οποία και διοργανώνουν για τους τουρίστες, δείχνοντας τις ικανότητες τους, γύρω στις 3 φορές κάθε μήνα  (http://www.youtube.com/watch?v=2-F2NSWMjOQ&feature=related). To χωριό σφύζει από ζωή και αυτό το διαπιστώσαμε από τη πρώτη μας μέρα εκεί. Αφού, λοιπόν, επί 4 ημέρες γνωρίσαμε για τα καλά το Ischgl είχε έρθει η ώρα να πάμε μία βόλτα στο Νταβός, όπου το ημερήσιο εισιτήριο έχει 60 ευρώ. Ξεκινώντας κάπως παγωμένα στην αρχή μετά από αυτό το τσουχτερό εισιτήριο δεν αργήσαμε να απολαύσουμε τις καταβάσεις του χιονοδρομικού, γιατί στο κάτω κάτω δε ξέρουμε αν θα επισκεφτούμε δεύτερη φορά το οποιοδήποτε χιονοδρομικό στην Ελβετία αφού ποτέ μας δεν έχουμε μείνει ικανοποιημένοι, αλλά για μία φορά αξίζει πάντα το κόπο να απολαύσεις τις πίστες. Στο Davos υπάρχουν θετικά και αρνητικά, το καλό είναι πως οι πίστες έχουν μεγάλη διάρκεια στις καταβάσεις τους (7.5 χλμ πίστα κάναμε 25 λεπτά και κατεβήκαμε 1200μ υψόμετρο), αλλά το αρνητικό είναι πως τα καρεκλάκια και οι τηλεκαμπίνες έκανα ώρα να μας ξανανεβάσουν στις πίστες. Μη νομίσετε ότι έχουν καμία σχέση με τα δικά μας, αλλά σε σύγκριση με Αυστρία υπάρχει διαφορά στην αξιοποίηση του βουνού. Γενικά όμως οι πίστες ήταν εύκολες και δεν είχαν τη δυσκολία που συναντάς στο Ischgl. Πιστεύω πως όποιος και από εσάς και αν έχει περιπλανηθεί αρκετά στην Ευρώπη θα συμφωνήσει πως οι Αυστριακοί είναι οι μάστερ του  αθλήματος, μιας και με το τρόπο που εκμεταλλεύονται τις πίστες κανείς μας δε φεύγει ανικανοποίητος. 

                Γενικά οι 8 ημέρες όπου κράτησε αυτό το μαγευτικό ταξίδι ήταν απολαυστικότατο. Σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές (800-900 ευρώ), το κόστος αυτή τη φορά έφτασε τα 1100 ευρώ ανά άτομο. Μία τελευταία λεπτομέρεια που ξέχασα να προσθέσω είναι πως το iphone έχει καταπληκτικές εφαρμογές και αυτή ήταν ότι μετρούσε το μήκος της διαδρομής, τη μέγιστη ταχύτητα, τη μέση ωριαία ταχύτητα αλλά και το υψόμετρο που έχουμε κατέβει. Εκμεταλλευόμενοι αυτή την εφαρμογή υπολογίσαμε ότι κατά μέσο όρο την ημέρα καλύπταμε 30-40χλμ καταβάσεων. Συγκεκριμένα μία διαδρομή που θυμάμαι είχε μήκος 2,5χλμ την οποία και καλύψαμε σε 5 λεπτά με μέγιστη ταχύτητα τα 57χλμ, μέση ωριαία ταχύτητα τα 22χλμ (λόγω στάσεων) και κατεβήκαμε 700μ υψόμετρο.

 

Καλά να είμαστε και μακάρι του χρόνου να ξαναεπαναλάβουμε παρόμοιες διακοπές και όσοι από εσάς δε το έχετε ποτέ σας τολμήσει, ελπίζω να σας έδωσα μία γεύση από το τι μπορείτε να περιμένετε και πως να κινηθείτε.

youtube://v/KuI9cK1wNKg