Ο Ολυμπιονίκης Κώστας Τσικλητήρας δόξασε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σουηδίας, τον Ιούνιο του 1912, όταν πήρε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ο κόσμος τον υποδέχτηκε θριαμβευτικά. Τον παρέλαβαν απ’ το σταθμό του τρένου και τον συνόδευσαν μέχρι το γήπεδο του Πανελληνίου, στο Πεδίο του Άρεως.
Ο Κωστής δεν πρόλαβε να χαρεί το θρίαμβό του.

Λίγους μήνες μετά την επιστροφή του, ξέσπασε ο Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος.
Χιλιάδες Έλληνες κατετάγησαν στο στρατό και ακόμη περισσότεροι ήρθαν ως εθελοντές.
Κόσμος ερχόταν από την Αμερική, για να συμμετάσχει στον πατριωτικό αγώνα.

Από αυτή την προσπάθεια δεν μπορούσε να λείπει το αγαπημένο παιδί της Ελλάδας, ο χρυσός Ολυμπιονίκης Κωστής Τσικλητήρας.
Κατατάχτηκε αμέσως, με μεγάλο ζήλο.
Δεν έβλεπε την ώρα να υπηρετήσει τη χώρα του.

Ο Τσικλητήρας σε αγώνες

Όμως οι ανώτεροί του δεν ήταν το ίδιο διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή του ανθρώπου που δόξασε την Ελλάδα.
Του έκαναν συνεχώς συστάσεις να πάει στα μετόπισθεν, για να μείνει μακριά απ” τον κίνδυνο.
Το 1916 θα διεξάγονταν πάλι Ολυμπιακοί Αγώνες και η ελληνική κυβέρνηση προόριζε τον Τσικλητήρα για άλλο ένα χρυσό μετάλλιο.
Δεν μπορούσαν να θυσιάσουν ένα τέτοιο ταλέντο στο πεδίο της μάχης.
Οι εντολές έρχονταν από την αυτού εξοχότης τον Πρίγκιπα Νικόλαο.

Ο Κωστής δεν υπάκουσε.
Αρνήθηκε να γυρίσει στην Αθήνα, αλλά δεν κατάφερε να πολεμήσει.
Οι αξιωματικοί τον τοποθετούσαν πάντα μακριά απ” τη μάχη.
Του ανέθεταν να συνοδεύει αιχμαλώτους και όποια άλλη δουλειά εξασφάλιζε την απουσία του απ” το μέτωπο.
Η οικογένειά του ανησυχούσε και τον συμβούλευε να δεχτεί τις συστάσεις των αξιωματικών και να γυρίσει στην Αθήνα.
Μέχρι και ο Μπενάκης, που ήταν φίλος της οικογένειας Τσικλητήρα, του είχε προτείνει να εργαστεί στις επιχειρήσεις του στην Αίγυπτο, για να τον κρατήσει μακριά απ” τον πόλεμο.

Σε γράμμα προς τη μητέρα του, ο Κωστής εκμυστηρεύτηκε ότι ντρεπόταν να γυρίσει στην Αθήνα.
Ο κόσμος τον αναγνώριζε και τον ρωτούσε γιατί δεν ήταν στο πεδίο της μάχης.
Με σχετική ειρωνεία σχολίασε ότι οι ευχές της μητέρας του εισακούστηκαν, γιατί τον έκαναν λοχία σιτιστή και αυτό σήμαινε ότι θα έμενε μακριά απ” τον κίνδυνο.

Δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με τις εξελίξεις.
Ένιωθε ότι είχε χρέος να υπηρετήσει την πατρίδα του και τον προσέβαλε η συμπεριφορά των ανώτερων.
Δεν ήθελε να του φέρονται διαφορετικά επειδή ήταν Ολυμπιονίκης.

Το Δεκέμβριο ο Κωστής Τσικλητήρας αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αθήνα.
Με βαριά καρδιά είχε υπακούσει τις εντολές, γιατί οι γονείς του κόντευαν να τρελαθούν απ” την έγνοια τους.
Όμως ήταν πολύ αργά.
Ο Κωστής είχε ήδη προσβληθεί από το μικρόβιο της μηνιγγίτιδας.

Αρρώστησε βαριά και πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου.
Ήταν μόλις 25 ετών.
Τάφηκε στο Α΄ νεκροταφείο Πατρών.
Πάνω στην πλάκα υπάρχουν 5 κύκλοι, το έμβλημα των ολυμπιακών αγώνων.

Το 1963 διοργανώθηκαν για πρώτη φορά οι Αγώνες Στίβου Τσικλητήρεια που φέρουν το όνομα του αθλητή.

Πηγή: mixanitouxronou.gr