Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης στην Καλαμάτα συμμετείχε ο Αρκάς Χρήστος Πολίτης, ο οποίος παρά το σοβαρό τραυματισμό του κατέκτησε την 26η θέση.

Ο Χρήστος Πολίτης περιγράφει:

"Το παγκόσμιο πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης έχει ήδη ξεκινήσει στη πόλη της Καλαμάτας και την πέμπτη 19/9 είναι η κατηγορία σταθερά με πέδιλα. Κατηγορία η οποία είναι το αγώνισμα μου,μιας και χρησιμοποιώ απο πέρσι πλέων μονοπέδιλο. Την προηγούμενη μέρα ,είχα προγραματισμένο ραντεβού με το γιατρό μου ,για να δει την κατάσταση του τυμπάνου στο αριστερό αυτί,μιας και στον αγώνα στις 7/9 είχα πάθει ρήξη τυμπάνου!!!!!

Η διάγνωση ήταν καλή,αυτή που ήθελα να ακούσω. Πλέον δεν υπήρχε ρήξη,και τα λόγια του γιατρού ήταν: συνέχιση της αγωγής,και να μην βραχεί καθόλου το αυτί για το επόμενο διάστημα 15-20 ημερών. Στο άκουσμα της ερώτησης μου να βουτήξω την επόμενη μέρα στο παγκόσμιο,μόνο που δε με πέταξε έξω απο το ιατρείο!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σαν γιατρός μου,ήθελα να ξέρει τι θα κάνω οπότε του το ανακοίνωσα οτι θα δοκίμαζα τη βουτιά μου την επομένη.
Με δική σου ευθύνη και μόνο,ήταν η απάντηση του.

Ετσι την πέμπτη19/9 ταξιδεύω για καλαμάτα χωρίς να έχω καμία βουτιά από τη μέρα που έπαθα ρήξη. Ολοι οι άλλοι αθλητές βούταγαν ανά δύο μέρες για να είναι σε επαφή και εγώ τραυματισμένος και μάλιστα με ρήξη και με 13 μέρες αποχή απο το νερό. Ετοιμάστηκα φόρεσα τη στολή μου έχωντας επάνω το εθνόσημο και ανέβηκα στο φουσκωτό της οργάνωσης να μας πάει στο σημείο του αγώνα,2 μίλια ανοιχτά στο κόλπο της καλαμάτας. Επεσα στο νερό και έκανα 3 βουτιές ζεστάματος φυσικά πολύ πιο ρηχές από αυτές που έκανα υπο φυσιολογικές συνθήκες.

Το αυτί μου εξίσωνε κανονικά ,αλλά έτριζε υπερβολικά μπερδεύοντας με αν έχει κάνει νέα ρήξη . Το άγχος για το αυτί αρκετό. Η ώρα της βουτιάς μου πλέων είχε έρθει και εγω βρίσκωμαι στο σχοινί του αγώνα με το πιατάκι στα 45 μέτρα. Είχα κόψει αρκετά μέτρα απο τη καλύτερη επίδωση μου,αλλά αυτή την ώρα πλέων ,δεν μιλάμε για καλύτερη επίδωση αλλά για μια συμμετοχή. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει και οι βαθυές αναπνοές αρχίζουν. Χρόνος μηδέν ,και στρίβω μπαίνω μέσα στο νερό,και πλέων είμαι εγώ και το μπλε .

Οι ποδιές είναι άνετες και πολύ ευχάριστες. Η καταδυσή μου είναι πολύ εύκολη και ευχάριστη,συναισθήματα ανακούφισης. Εφτασα στο πιατάκι στο τέλος του σχοινιού,πήρα την άσπρη κάρτα και άρχισα την άνοδο. Δεν το πίστευα οτι τα είχα καταφέρει. Πήγα για μια απλή συμμετοχή στο παγκόσμιο και τελικά κρατάω την άσπρη κάρτα στα χέρια μου.

Η άνοδος από αυτά τα μέτρα πολύ άνετη για μένα. Έτσι περίμενα απλά να φτάσω στην επιφάνεια να βγάλω τον εξοπλισμό ,(το μανταλάκι που κρατάει τη μύτη ώστε να μην φεύγει ο αέρας) ,και έδωσα το i am ok στον κριτή πέρνωντας την άσπρη κάρτα και την έγκυρη προσπάθεια.

Εδώ να πω οτι η αποστολή της εθνικής την ημέρα αυτή ,είχε 9 συμμετοχές,και πήρε μόνο 2 άσπρες κάρτες,τη δικιά μου,και του Ευάγγελου Βασιλικού. Η επιστροφή μου στη στεριά όπου με περίμενε η υπόλοιπη αποστολή ήταν όλο ευχάριστες αναμνήσεις για τη χρονιά που ολοκληρώθηκε πλέων.

Μια χρονιά που με βρήκε για άλλη μια φορά στο βάθρο του παννελήνιου πρωταθλήματος με 57 μέτρα και συμμετοχή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης,και τελική κατάταξη 26η θέση ανάμεσα σε 63 αθλητές που πήραν μέρος στη συγκεκριμήνη κατηγορία.

Αυτή τη βουτιά δεν ήθελα να τη χάσω με τίποτα. Ο πιο σημαντικός αγώνας που θα λάμβανα μέρος μέχρι τώρα. Ηθελα να βουτήξω για μένα,την οικογένεια μου,την πόλη μου και τέλος τη χώρα μου. Οταν φοράς το εθνόσημο στο στήθος πρέπει να το παλέψεις μέχρι τέλος,να δώσεις οχι το 100 % αλλά ακόμα περισσότερο,όλη σου τη ψυχή."