Λίγα λόγια για τον ποταμό Αχέροντα : Ο Αχέρων είναι ποταμός της περιφέρειας Ηπείρου και διασχίζει τους νομούς Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρεβέζης. Οι πρώτες πηγές του προέρχονται από το όρος Τόμαρος στο νομό Ιωαννίνων, σε υψόμετρο 1986μ.

Άλλες πηγές του προέρχονται από τα όρη Σουλίου και τα όρη Παραμυθιάς Θεσπρωτίας. Έχει συνολικό μήκος 52χλμ. και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος στο χωριό Αμμουδιά Πρεβέζης. Η ονομασία του ποταμού Αχέροντα προέρχεται από τη λέξη ''άχος'' που σημαίνει θλίψη αναφερόμενη στη θλίψη του θανάτου. Εναλλακτικά ο ποταμός Αχέροντας ήταν γνωστός και ως Μαυροπόταμος ή Φαναριώτικος.

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέρων αποτελεί τον ποταμό εκείνο, τον διάπλου του οποίου έκανε, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο «ψυχοπομπός» Ερμής παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα, για να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τα νερά του ποταμού ήταν πικρά καθώς ένα "στοιχειό" (τέρας) που ζούσε στις πηγές του δηλητηρίαζε τα νερά. Ο Άγιος Δονάτος σκότωσε αυτό το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά, έτσι πήρε και το όνομά του το χωριό Γλυκή. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από την αρχαία Ελληνική μυθολογία που μαρτυρά τη συνέχεια αυτής στη σύγχρονη πλέον λαϊκή παράδοση είναι το εξής: Κατά την τιτανομαχία οι Τιτάνες έπιναν νερό από τον Αχέροντα για να ξεδιψάσουν γεγονός που προκάλεσε την οργή του Δία ο οποίος μαύρισε και πίκρανε τα νερά του.

Η διαδρομή που θα σας περιγράψω είναι μία εύκολη κυκλική διαδρομή, διάρκειας περίπου 3 ωρών, με πολλές εναλλαγές στο τοπίο. Θεωρείται από τις πιο κλασσικές διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε προς τα στενά του Αχέροντα αλλά θα σας αφήσει αξέχαστες εμπειρίες και εικόνες αφού θα αντικρίσετε από τη μία το ποτάμι να κυλά ανάμεσα σε εντυπωσιακούς κάθετους βράχους και από την άλλη τα ιστορικά βουνά του Σουλίου.

Φύγαμε για δράση.. Μέσα Αυγούστου και ο καλοκαιρινός καιρός είναι ιδανικός για μία τέτοιου είδους εξόρμηση. Ξεκινήσαμε το πρωί με το αυτοκίνητο για το χωριό Γλυκή, ένα χωριό που ζει κι αναπνέει τουριστικά από τον Αχέροντα. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο parking όπου υπάρχουν αρκετές καφετέριες και ταβέρνες και προχωρήσαμε δίπλα στο ποτάμι. Μετά από μερικά μέτρα είδαμε και την πρώτη πινακίδα σήμανσης του μονοπατιού. Αφού ανηφορίσαμε, φτάσαμε στη σκάλα της Τζαβέλαινας. Λέγεται πως οι Σουλιώτισσες κρεμόντουσαν με καλάθια από πάνω και λαξεύανε το βράχο για να τη φτιάξουν. Σήμερα υπάρχει κι ένα τούνελ εκεί αλλά σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επιλέξετε το μονοπάτι.
Στη συνέχεια το μονοπάτι περνά από ένα ξύλινο κιόσκι στο οποίο αξίζει να ανεβείτε και να θαυμάσετε τη θέα προς το φαράγγι, τα γύρω βουνά και το κάστρο της Κιάφας. Έπειτα, το μονοπάτι κατηφορίζει και αφού περάσει μια σύγχρονη γέφυρα, φτάνει στο παλιό πέτρινο γεφύρι του Ντάλα. Το γεφύρι αυτό χτίστηκε το 1870, αρκετά χρόνια αφού έφυγαν οι Σουλιώτες από την περιοχή. Το σημείο αυτό λέγεται Χώνια κι εκεί έγιναν μεγάλες μάχες μεταξύ των Σουλιωτών και των Τούρκων. Ακριβώς δίπλα καταλήγει και το Τσαγκαριώτικο ρέμα, παραπόταμος του Αχέροντα.

Εκεί λοιπόν έφτασε η στιγμή που τόσο περιμέναμε. Βουτιά στα ''δροσερά'' νερά του Αχέροντα! Απο αυτό το σημείο και μετά αρχίζει η επιστροφή αλλά αυτή τη φορά μέσα από το ποτάμι. Το κολύμπι ήταν απολαυστικό αφού το ποτάμι περνά ανάμεσα σε ψηλούς λευκούς βράχους δημιουργόντας ένα μαγικό τοπίο. Για τη διάσχιση δε χρειαστήκαμε πολλά πράγματα. Το μαγιό μας, ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια κι έναν αδιάβροχο σάκο όπου μέσα είχαμε τα ατομικά μας είδη και μια φωτογραφική μηχανή. Βέβαια, οι κανόνες ασφαλείας για τέτοιου είδους δραστηριότητες προβλέπει και κράνος, αλλά εμείς το παραβλέψαμε.. Η διαδρομή ήταν αρκετά εύκολη. Όσο προχωρούσαμε μέσα στο στενό φαράγγι τόσο πιο όμορφες εικόνες αντικρίζαμε. Τα νερά ήταν ρηχά, οπότε και περπατούσαμε στα περισσότερα σημεία. Σε κάποια άλλα, που το ποτάμι ήταν πιο βαθύ, κολυμπούσαμε για μερικά μέτρα. Φτάνοντας προς το τέλος της διαδρομής μας, συναντήσαμε την ''τρύπα του Δράκου'' όπου κάτω από αυτή αναβλύζει πραγματικά παγωμένο νερό! Εκεί έχουν τοποθετήσει και μια εικόνα του Αγίου Δονάτου, σύμφωνα με την παράδοση.

Ήταν μία δραστηριότητα που ευχαριστηθήκαμε πολύ και ευχόμαστε να την ξανακάνουμε σύντομα. Στην περιοχή υπάρχουν πολλά ακόμα μονοπάτια για τους πιο δραστήριους πεζοπόρους αλλά και ολόκληρη η διάσχιση του Αχέροντα, από τις μυθικές ''πύλες του Άδη'', κάτι που θέσαμε ως στόχο για την επόμενη φορά!

Αλέξανδρος Κ