Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα
Θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους του αλεξίπτωτου πλαγιάς ότι ο Δήμαρχος Αλοννήσου Πέτρος Βαφίνης μαζί με τους αντιδημάρχους Ορέστη Παπαχρήστου και Νικόλαο Αγάλλου δείχνοντας έμπρακτα την αγάπη τους για τον αθλητισμό και ειδικά για το parapente και paramotor, έφτιαξαν μια πίστα απογείωσης στην Αλόννησο, στην περιοχή Κουμαρόραχη, έκτασης περίπου 4 στρεμμάτων με προσγείωση στις αλικές Αγίου Δημητρίου...

Θα θέλαμε να τους ευχαριστήσουμε για την ενέργειά τους αυτή.
Χ.Β.
ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ ΠΛΑΓΙΑΣ - ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Από τους Αρχαίους καιρούς το όνειρο του ανθρώπου ήταν να μιμηθεί τα πουλιά, να μπορέσει να πετάξει, πολλές οι αποτυχημένες προσπάθειές του αλλά τελικά τα κατάφερε, αλλά…
Τι ειρωνεία!
Ο άνθρωπος έμελλε να ανακαλύψει πρώτα τις πιο πολύπλοκες πτητικές μηχανές, να σπάσει το φράγμα του ήχου, να κατακτήσει το φεγγάρι, και στο τέλος να ανακαλύψει την πιο απλή πτητική συσκευή, το αλεξίπτωτο πλαγιάς ή το Parapente όπως είχε επικρατήσει ο γαλλικός όρος πριν μεταφραστεί και καθιερωθεί η Ελληνική ονομασία, στην ουσία Para στα Γαλλικά σημαίνει αλεξίπτωτο και pente η πλαγιά, άρα αλεξίπτωτο πλαγιάς για όσους επιμένουν Ελληνικά.
Τι είναι όμως το αλεξίπτωτο πλαγιάς;
Κατασκευαστικά είναι δύο φύλλα συνθετικού υφάσματος, τα...
οποία είναι ραμμένα μεταξύ τους, όπου από την μια πλευρά υπάρχουν τρύπες για να εισέρχεται στο ενδιάμεσο τους ο αέρας, ώστε αυτά φουσκώνοντας να παίρνουν το σχήμα τις πτέρυγας, όπου έχει και την ιδιότητα της πτήσης ,ο πιλότος κάθεται στο κάθισμα το οποίο συνδέεται με τα σχοινάκια, στην ουσία το αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι μια εξέλιξη του αλεξιπτώτου ελευθέρας , άλλωστε από αυτό ξεκίνησε όταν κάποιοι Γάλλοι ορειβάτες είχαν σαν ιδέα στα μέσα της δεκαετίας του 70 να το χρησιμοποιήσουν σαν μέσο που θα κάνανε πιο εύκολη την κατάβαση τους από το βουνό.
Η ιδέα αυτή σιγά σιγά εξελίχθηκε και στα μέσα της δεκαετίας του '80 εμφανίστηκαν και οι πρώτες εταιρείες του “ιδιόμορφου” αυτού σπορ.
Στην κεντρική Ευρώπη έχει ραγδαία ανάπτυξη τόσο για το προσιτό του κόστος, αφού πλέον ο καθένας έχει την δυνατότητα να το αποκτήσει και για την εύκολη εκμάθηση του, όσο και για την πρακτικότητά του, μιας και την επαναστατική αυτή πτητική συσκευή μπορεί ο καθένας, χωρίς να έχει ειδικούς χώρους αποθήκευσης, να την τακτοποιεί ακόμα και στην ντουλάπα του σπιτιού του.
Στην Ελλάδα έκανε την εμφάνιση του δειλά δειλά το 1987 – 88, όπου κάποια άτομα σκόρπια ανά την Ελλάδα, το έφεραν από το εξωτερικό. Από τότε δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εξαπλωθεί και οργανώθηκε σαν άθλημα στις Αερολέσχες ανά την επικράτεια.
Το 1992 οργανώθηκε το πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, άρχισαν να μπαίνουν κανονισμοί και το 1994 η Εθνική Αερολέσχη Ελλάδος πραγματοποίησε το πρώτο σεμινάριο εκπαιδευτών Α/Π. Χρόνια με τα χρόνια το αλεξίπτωτο πλαγιάς εξελίσσεται τόσο τεχνικά αλλά και κατασκευαστικά με τα στάνταρ ασφαλείας των κατασκευαστών να είναι πολύ υψηλά.
Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, μια πραγματικότητα προσιτή σε όλους και όχι προνόμιο κάποιον λίγων και εκλεκτών...
Χρήστος Βουτσινάς

Από το efimerida-sporades.blogspot