Πεζοπορία στην Πάρνηθα (τελεφερίκ - Φλαμπούρι - καζίνο)

Πεζοπορία στην Πάρνηθα (τελεφερίκ - Φλαμπούρι - καζίνο)

Φεβρουάριος 04, 2014 - 10:09

με λίγη καθυστέρηση...

Το 1ο σουκου του νέου έτους, λίγο πριν ξαναρχίσουν οι υποχρεώσεις (δουλειές κλπ) μετά από το σύντομο θεωρητικό διάλειμμα των γιορτών είπαμε να περπατήσουμε λίγο στην Πάρνηθα. Διαδρομή έυκολη λέμε, έιχαμε και καιρό να πάρουμε τα βουνά, βάλε και τα εξτρά γέυματα των γιορτών... Πάρκινγκ Τελεφερίκ - Φλαμπούρι - καζίνο και κατάβαση 5λεπτη στα αμάξια.

Όλοι έιχαμε κάνει διάφορα κομμάτια της διαδρομής αλλά ποτέ ολόκληρο οπότε το 4ωρο που υπολογίζαμε έγινε απλά 6ωρο.. εντάξει είχαμε και μια ώρα στάση για καφέ στο καταφύγιο στο Φλαμπούρι..

Εν πάση περιπτώση, η διαδρομή από το πάρκινγκ ξεκινά με ένα δρομάκι που φεύγει δεξία και παράλληλα στο ρέμα. Παρακάτω, γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για το ρέμα της Χούνης. Κινούμασταν πάντα από την δεξιά πλευρά του ρέματος (πολύ σύντομα συναντήσαμε και το πεδίο αναρρίχησης - τον βράχο της Χούνης). Ανηφορική διαδρομή συνήθως κατάφυτη μέχρι να περάσεις του βράχους κάτω και πάνω Φλαμπούρι. Από εκεί και πέρα μπαίνει κανείς σε αλπικό τοπίο μέχρι να φύγει από ρέμα στο λίγο μετά την διαστάυρωση (Μπάφι αριστερά, Φλαμπούρι δεξιά).

Η σηματοδότηση είναι καλή πέρα από κάποια σημεία που ξαναμπαίνει κανείς σε δασικό τοπίο (με ενδιαφέρουσα κλίση) όπου υπάρχουν διάφοροι δρόμοι για να πάει κανείς στο καταφύγιο. Πριν φτάσει κανέις εκεί όμως και μετά την διαστάυρωση το τοπίο είναι επιβλητικό καθώς το αλπικό και τα χαλάσματα (φωτ) δίνουν άλλη ατμόσφαιρα.

Anyway, στο Φλαμπούρι κλασσικά κυριακή, ο κακός χαμός.. Ήπιαμε ένα καφέ που τον περιμέναμε πάνω από από μισή ώρα, λίγη ξεκούραση και βουρ για καζίνο. Αυτό το κομμάτι δεν το είχε κάνει κανείς μας. Βασικά, υπάρχουν 2 λύσεις. Είται ξαναγυρνάς στην διαστάυρωση και ακολουθείς το δρόμο για καζίνο ή τα κόβεις όλα κάθετα και γλυτώνεις το πάνω-κάτω.

Προφανώς και επιλέξαμε την 2η λύση. Λίγα μέτρα από τον χωματόδρομό στο Φλαμπούρι και μετά κόβεις αριστερά. Η διαδρομή άψογη σε δασικό τοπίο (με ήλιο αυτή τη φορά που μας ανέβασε αρκετά την διάθεση - φωτ) με στροφές, ελάχιστα πάνω κάτω, ρεματάκια (Θέριζα) που εννίοτε ρέουν, ότι πρέπει! Δεν κράτησε όμως πολύ και μπήκαμε στην "μαύρη" ζώνη, τα καμμένα. Περνόντας νότια από το Μπάφι (Γούρνα) (γιατί και απο εκεί πάει κανείς στο Μπάφι) διασχίζεις τα καμμένα. Κορμοί καμμένοι και βαλμένοι να αποτρέπουν την λασμοροή και ένα τοπίο που σε πιάνει η ψυχή σου.

Με τα πολλά φτάσαμε στο Μαυροβούνι στην άκρη του οποίου είναι το καζίνο,(τώρα που το σκέφτομαι το όνομα είναι τεριαστο, για το μελανό αυτό σημείο στον υπέροχο αυτό όγκο πρασίνου), και περπατώντας στο μονοπάτι περιμετρικά μπήκαμε στις εγκαταστάσεις του καζίνο (μα απ' έξω δεν μοιάζει με ψυχιατρικό νοσοκομείο ?), πήραμε το τελεφερίκ πάλι πίσω.

Είχαμε καιρό να ανέβουμε στην Πάρνήθα και κάπως μας έλλειψε. Κάθε φορά λέμε λέμε να μην το ξεχνάμε, δίπλα είναι κλπ αλλά κάθε φόρα τα ίδια. Ελπίζω να πέσω έξω, γιατί τα πλάνα του Φεβρουαρίου λένε βόρεια πλευρά και πέσιμο στην Σφενδάλη, άντε να δουμε...