«Δεν υπάρχει τίποτα αδύνατο γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει» έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος και η ιστορία της Γκαλίνα Αλεξάγιεβνα Κουλάκοβα τον επιβεβαιώνει. Από τις δουλειές στον ρωσικό αχυρώνα ενός χωριού της, τότε, ΕΣΣΔ έφτασε στην κορυφή του κόσμου και εάν κάποιος προσθέσει τα χιλιόμετρα που διένυσε η Ρωσίδα με τα σκι της, το αποτέλεσμα θα βγάλει τρεις φορές την περίμετρο της γης. Οι δυσκολίες και οι τραυματισμοί ποτέ δεν την τρόμαξαν γιατί, όπως έχει πει και ο Τζον Κένεντι, «όταν η συνέχεια γίνεται ζόρικη, οι ζόρικοι συνεχίζουν...».

Η Γκαλίνα Κουλάκοβα γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1942 σε ένα χωριό, 30 χιλιόμετρα από την πόλη Βοτκίνσκι, η οποία σήμερα ανήκει στη Δημοκρατία των Ουντμούτρ (υπάγεται στη Ρωσία). Εμεινε από μικρή ορφανή από πατέρα και η μητέρα της προσπαθούσε να ζήσει τα επτά κορίτσια και τα δύο αγόρια της στις δύσκολες εποχές μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επιβίωση δεν ήταν εύκολη και το κρύο μαζί με την πείνα αποτελούσαν «παρέα» της οικογένειας. Τα παιδιά, παρόλα αυτά, όπως είπε αργότερα σε συνεντεύξεις της η αθλήτρια, μεγάλωσαν σε περιβάλλον φιλικό και χαρούμενο.

Το σχολείο απείχε τρία χιλιόμετρα από το σπίτι της Γκαλίνα και τον χειμώνα το σκι ήταν απαραίτητο. Από μικρό παιδί έμαθε να βοηθάει στις δουλειές της κολεκτίβας του χωριού της, να βοτανίζει, να θερίζει, να πλένει τα ρούχα και να ασχολείται με τα ζώα, καθώς από αυτό εξαρτιόταν η επιβίωση της οικογένειας. Ξυπνούσε στις τέσσερις το πρωί, άρμεγε τις αγελάδες, καθάριζε τους αχυρώνες και διάβαζε τα μαθήματά της.

Μοναδική διασκέδαση το σκι αλλά στους τοπικούς διαγωνισμούς όπου έπαιρνε μέρος ποτέ δεν είχε πετύχει κάτι ιδιαίτερο.

Το 1962 αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Σχολή αλλά η καθοριστική χρονιά στη ζωή της Γκαλίνα Κουλάκοβα ήταν το 1964. Είχε πάει στο Βοτκίνσκι να δει τη μεγαλύτερή της αδελφή, τη Λίδα, η οποία ετοιμαζόταν να πάρει μέρος σε έναν περιφερειακό αγώνα σκι. Επειδή δεν ήταν καλά προετοιμασμένη ζήτησε από την Γκαλίνα να την αντικαταστήσει. «Τρέξε για εμένα. Είσαι καλή. Δείξε τι αξίζεις» φέρεται να της είπε και κάπου εκεί ξύπνησε μέσα στην 22χρονη η διάθεση για πρωταθλητισμό. Τα παπούτσια της αδελφής της ήταν τρία νούμερα μεγαλύτερα αλλά αγωνίστηκε και ήρθε δεύτερη. Στη συνέχεια, γύρισε στο χωριό της για να αρμέξει τις αγελάδες. Είχε, όμως, κεντρίσει το ενδιαφέρον του Πίτερ Ναϊμούσιν.

Ο προπονητής πήγε στο χωριό της Γκαλίνα και ζήτησε από τη νεαρή αγρότισσα να τον ακολουθήσει. Η Γκαλίνα είδε να ανοίγεται μπροστά της μία νέα ζωή και αποφάσισε να αξιοποιήσει το μέγιστο την ευκαιρία που της παρουσιάστηκε. Εκτός από την πολύωρη προπόνηση άρχισε να μελετάει βιβλία, σχετικά με το σκι, για να καλυτερέψει την τεχνική της. Το πείσμα της γρήγορα απέδωσε καρπούς. Σε, μόλις, ένα χρόνο μία άγνωστη, στο κοινό της, τότε, ΕΣΣΔ, σκιέρ κατέκτησε τα πρωταθλήματα της Ενωσης τόσο στα 5 όσο και στα 10 χλμ.

Τα επόμενα χρόνια από τη ζωή της Γκαλίνα Κουλάκοβα κύλησαν μεταξύ ατελείωτων ωρών σε προπονητικά κέντρα και μελέτης, η οποία είχε ως μοναδικό στόχο να γίνει καλύτερη. Αυτό ήταν και το κρυφό της όνειρο.

Ηθελε να διακριθεί στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση των χειμερινών σπορ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και να αφήσει για πάντα πίσω της τη σκληρή ζωή στην κολεκτίβα. Η διοργάνωση του 1968 πλησίαζε και η Γκαλίνα «μάζευε» μετάλλια στα πρωταθλήματα της ΕΣΣΔ με στόχο να αγωνιστεί στη διοργάνωση της Γαλλίας.

Γεγονότα που την πείσμωσαν

Και η πολυπόθητη ώρα έφτασε. Η Γκαλίνα Κουλάκοβα ταξίδεψε με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής της ΕΣΣΔ στη Γαλλία. Κρυφό της όνειρο ήταν να επιστρέψει στη χώρα της με χρυσά μετάλλια.

Και θα μπορούσε να το πετύχει εάν διέθετε περισσότερη εμπειρία. Προηγείτο στα 5 χλμ. αλλά ελάχιστα μέτρα πριν από τον τερματισμό είχε μία πτώση την οποία εκμεταλλεύτηκε η Τόνι Γκούσταφσον, από τη Σουηδία, και της στέρησε την πρώτη θέση του βάθρου. «Μία πρώτη στέρησε από την Κουλάκοβα την πρωτιά» έγραψαν οι εφημερίδες αλλά, τίποτα, δεν μπορούσε να παρηγορήσει τη σκιέρ. Στη σκυταλοδρομία 3Χ5, η ομάδα της ΕΣΣΔ (Κουλάκοβα, Κόλχινα, Ακχινα) ανέβηκε στην τρίτη θέση του βάθρου. Δύο μετάλλια από Ολυμπιακούς δεν ήταν άσχημη συγκομιδή για μία νέα, στον υψηλό αθλητισμό, αθλήτρια αλλά η Κουλάκοβα «έκλαιγε» το χρυσό.

Επόμενη πρόκληση για τη σκιέρ ήταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Βισόκι Τάτρι (τότε ανήκε στην Τσεχοσλοβακία). Εχει αρχίσει και συνεργάζεται με τον προπονητή, Βίκτορ Ιβανόφ και η τεχνική της βελτιώθηκε κατακόρυφα. Εξι εβδομάδες πριν από την έναρξη της διοργάνωσης, η Γκαλίνα έπαθε ένα σοβαρό ατύχημα. Η γιατρός της έμεινε 12 νύχτες άυπνη στο πλευρό της. Η σκιέρ χρειάστηκε να μάθει να περπατάει υποβασταζόμενη από αντικείμενα. Οταν η γιατρός της είπε ότι θα χρειαστεί ένας χρόνος αποχής η Γκαλίνα της απάντησε ότι σε ένα μήνα θα αγωνιστεί. «Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση στην ιατρική» της απάντησε αλλά η αθλήτρια τη διέψευσε. «Μετά την επέμβαση, κάθε βήμα ήταν δύσκολο. Κέρδισα τα 5 χλμ. αλλά η μεγαλύτερη προσπάθεια που χρειάστηκε για τα 10 χλμ. δεν μου επέτρεψε κάτι καλύτερο από την τρίτη θέση», θα πει σε συνέντευξή της. Με την ΕΣΣΔ κατέκτησε και το χρυσό στη σκυταλοδρομία.

Ενα αχτύπητο δίδυμο με τη διάδοχο Σμετάνινα

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σαπόρο (1972) η Γκαλίνα Κουλάκοβα αναδείχθηκε σε... Μίδα για την ΕΣΣΔ. Χρυσά μετάλλια στα 5 και τα 10 χλμ. και στις σκυταλοδρομίες (3Χ5, 4Χ5 χλμ.). Το άρμεγμα των αγελάδων ανήκε οριστικά στο παρελθόν.

Την ίδια εποχή θα συμπεριληφθεί στην ομάδα της ΕΣΣΔ η Ραΐσα Σμετάνινα. Η Γκαλίνα είχε πολλά κοινά με την προερχόμενη από την αρκτική τούνδρα, σκιέρ. Εκαναν παρέα και συζητούσαν για σκι και ταράνδους.

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Φάλουν, η Κουλάκοβα κατέκτησε ακόμη τρία χρυσά μετάλλια. Αρχισε να προετοιμάζει τις συναθλήτριές της για να θριαμβεύσουν στους Ολυμπιακούς του Ινσμπρουκ. Ομως, κρύωσε και όλα έδειχναν ότι δεν θα ηγείτο της ομάδας. Τότε, έπιασε το χέρι της Ραΐσα και είπε στις άλλες σκιέρ: «Μη φοβάστε είναι η Ραΐσα εδώ. Η Φινλανδή, Χελένα Τακάλο θα είναι η βασική αντίπαλός σας. Δεν πρέπει να της δώσετε μέτρα στην αρχή», συμβούλεψε την ομάδα της.

Για να αγωνιστεί χρησιμοποίησε ρινικό σπρέι. Τερμάτισε 3η στα 5 χλμ. αλλά η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή την ακύρωσε διότι το σπρέι περιείχε εφεδρίνη. Της επέτρεψε να αγωνιστεί στα άλλα αγωνίσματα και βοήθησε την ΕΣΣΔ να διατηρήσει τα σκήπτρα της στη σκυταλοδρομία, ενώ κατέκτησε χάλκινο στα 10 χλμ.

Ο χρόνος μπορεί να βάρυνε τα πόδια της αλλά συνέλεξε μετάλλια στα παγκόσμια του Λάχτι και του Φάλουν, ενώ στους Ολυμπιακούς του 1980 ανέβηκε στη δεύτερη θέση του βάθρου με την ομάδα της ΕΣΣΔ.

Το 1982, στα 40, αγωνίστηκε στα 4Χ5 χλμ. στο παγκόσμιο. «Η ομάδα ήταν ισχυρή. Ξέραμε ότι θα κερδίσει αλλά ένα κακομαθημένο κορίτσι δεν με άφησε να τελειώσω την καριέρα μου με χρυσό μετάλλιο» θα πει, αργότερα, σε συνέντευξή της. Σήμερα, διατηρεί δικό της μουσείο και κέντρο για σκι στη γενέτειρά της γιατί, όπως λέει, μία σκιέρ δεν μπορεί να ζήσει μακριά από το χιόνι.