Σαν όλες τις κλασσικές ιστορίες με τα σπήλαια έτσι συνέβει και σε αυτό το δίχως όνομα...

Περπατούσε λέει ο Αποστόλης στον Υμηττό εκτός μονοπάτιου και για καλή τού τυχη, βρέθηκε μπροστά στην τρύπα (είσοδο). Για καλή του τύχη γιατί αν ήταν από την πάνω πλευρά που δεν φαίνεται, πάρτον μέσα...

Ετσι λοιπόν μαζευτήκαμε ένα καλό παρεάκι από τον ΣΕΛΑΣ με ένα σχοινάκι (καθότι μικρό το βαράθρο) και το επισκευτήκαμε την προηγούμενη βδομάδα. Μαζί ήρθε και ο Νίκος, ένας φίλος από τον ΣΠΕΛΕΟ.

Γύρω στα 12-15μ. κατάβαση (rappel) χωρίς πολλές ταλαιπωρίες, και έρχεσαι αντιμέτωπος με μία αίθουσα με κολώνα στην μέση. Έχει βέβαια διάφορα επίπεδα μικρά, με πιο αξιόλογο αυτό των σταλακτιτών. Οι φωτόγραφίες νομίζω (πέραν την συμπλήρωματική επίσκεψη ένεκα ελλείψης χρόνου) είναι κατατοπιστικές.

Όνομα δεν του δώσαμε, κυρίως γιατί όλο και κάποιος άλλος θα το έχει δει και κατέβει, ο Υμηττός είναι πολυσύχναστος από περιπατητές και σπηλαιολόγους σαν κι εμάς. Μέχρι να λάβουμε λοιπόν ενημέρωση ο καθένας το λέει πραγματικά όπως να'ναι...

chatnoir