Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΥΤΗΣ ΛΟΓΩ ΚΡΙΣΗΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΧΟΜΠΙ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΚΑΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΣΑΝΙΔΕΣ SURF

Το σπορ είναι πολυνησιακό, αλλά η σανίδα είναι ελληνική - κινείται με τη δύναμη του νερού από την κορυφή των κυμάτων και διαγωνίως προς την ακτή. Ενα ξένο περιοδικό, που εξειδικεύεται σε extreme sports, αποκαλεί τους surfers «καβαλάρηδες των κυμάτων».
Ο Γιάννης Τσούτης επί το έργον, δοκιμάζει μία από τις δημοφιλείς σανίδες surf που κατασκεύασε ο ίδιος
Ο Γιάννης Τσούτης επί το έργον, δοκιμάζει μία από τις δημοφιλείς σανίδες surf που κατασκεύασε ο ίδιος
Κι ενώ κάθε χρόνο το surf κερδίζει όλο και περισσότερους Ευρωπαίους, πολλοί επιλέγουν «άλογο» ελληνικής καταγωγής. Σανίδες, διά χειρός Γιάννη Τσούτη.

Ο 30χρονος μηχανολόγος μηχανικός έκανε το χόμπι του επάγγελμα και αντιμετώπισε την κρίση όπως οι surfers τα κύματα: με ένα «duck dive» (ή «βουτιά της πάπιας») βουλιάζεις τη σανίδα και περνάς κάτω από το κύμα.

Ξεκίνησε να κατασκευάζει σανίδες surf και σήμερα, έπειτα από περίπου 6 χρόνια, είναι ιδιοκτήτης της μοναδικής ελληνικής εταιρείας που ασχολείται με το αντικείμενο, ανταγωνίζεται άλλες γνωστές ξένες εταιρείες και εξάγει στην Ιρλανδία, στην Αγγλία, στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Ισπανία κ.ά.

«Δεδομένου ότι η αγορά του surf μεγαλώνει και προσελκύει συνεχώς νέα άτομα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το surf είναι ένα νέο άθλημα, σίγουρα υπάρχει προοπτική να μεγαλώσει και άλλο η αγορά που το περικλείει», λέει ο Γιάννης Τσούτης.

«Cohete Surfboards»

«Ηταν ένα χόμπι και για τουλάχιστον τρία η τέσσερα χρόνια το έκανα ερασιτεχνικά. Επειτα αποφάσισα να το κάνω επαγγελματικά και γιατί μου άρεσε πολύ και γιατί ήθελα να εξελίξω τις γνώσεις μου σε αυτήν την τέχνη. Κι έτσι ίδρυσα την "Cohete Surfboards". Μέχρι στιγμής το κεφάλαιο ανάπτυξης έχει ξεπεράσει τις 350.000 ευρώ. Τα κεφάλαια είναι ίδια, επίσης έχουμε αντλήσει και από το αναπτυξιακό πρόγραμμα μεταποίησης του ΕΣΠΑ το 2009», ισχυρίζεται ο ίδιος.

Αργά το απόγευμα, όταν οι περισσότεροι λουόμενοι φεύγουν από τις παραλίες, η Βοϊδοκοιλιά και τα Φαλάσαρνα θυμίζουν Χαβάη και ο Αρμενιστής, Ιπανέμα. Δεκάδες surfers κάνουν paddling - κολυμπούν δηλαδή κόντρα στο ρεύμα, ξαπλωμένοι στις σανίδες και αναζητούν το κύμα που θέλουν να «καβαλήσουν». «Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητες παραλίες, χειμώνα και καλοκαίρι που έχουν κύμα που προσφέρεται για surf, σε όλα τα νησιά μας, στη δυτική Ελλάδα ακόμα και παραλίες στην Αττικής όπως η Βουλιαγμένη», λέει ο Γιάννης Τσούτης.

Ο ίδιος έκανε πρώτη φορά surf to 2002. «Εκτοτε δεν έχω σταματήσει. Εχω ασχοληθεί και με άλλα extreme sports, αλλά αυτό μου τράβηξε το ενδιαφέρον περισσότερο από όλα. Το surf θεωρείται λιγότερο ακριβό άθλημα σε σχέση με άλλα extreme sports όπως το windsurf ή το kitesurf. Επιπλέον, δεν έχει και άλλο εξοπλισμό που να το συνοδεύει, εκτός της σανίδας. Κοστίζει από 500 έως 800 ευρώ», αναφέρει ο νεαρός επιχειρηματίας.

Στη συνέχεια τονίζει ότι «όλες οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούμε για την κατασκευή των σανίδων surf είναι εξειδικευμένα υλικά που συνήθως εισάγουμε από χώρες του εξωτερικού, από την Αυστραλία, την Αμερική και αλλού» και εξηγεί τις λεπτομέρειες: «Το καλούπι, που είναι και το πιο σημαντικό για την πλεύση και το πώς θα πλανάρει η σανίδα πάνω στο κύμα, είναι συνήθως είτε πολυουρεθανικό είτε από πολυαιθυλένιο (σ.σ. ένα είδος φελιζόλ). Επειτα το καλούπι πλαστικοποιείται με υαλοϋφάσματα και είτε πολυεστερικές είτε εποξειδικές ρητίνες. Για την κατασκευή της σανίδας χρειάζονται 5-7 μέρες και εμείς μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε παραγωγη 50 έως 70 σανίδων μηνιαίως. Η παραγωγή μας αυτή τη στιγμή απασχολεί τέσσερα άτομα», λέει ο ιδιοκτήτης της Cohete.

«Η νεανική επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι ελπιδοφόρα», αναφέρει στη συνέχεια. «Υπάρχουν πολλά νέα άτομα με φρέσκιες ιδέες και γνώσεις. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη στήριξη στις νέες εταιρείες και φυσικά λιγότερη γραφειοκρατεια. Η ανταγωνιστικότητα ξεκινάει όταν πλέον μια εταιρεία περάσει τα πρώτα στάδια και έπειτα μπορεί να αναπτυχθεί με διάφορους παραγωγικούς τρόπους».

Τα σχέδια της εταιρείας για το άμεσο μέλλον 2013-2014 είναι να εξάγει το προϊόν της στις περισσότερες χώρες τις Ευρώπης «αυξάνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την παραγωγή και έπειτα να γίνει το ίδιο και με άλλες χώρες εκτός Ευρώπης».

από enet.gr